حکایت وضعیت ماکارونی و نان و افزایش دغدغه مردم نسبت به معاش روزمره، حکایت دیوانه ای است که سنگی را در چاه می اندازد و صد عاقل نمی توانند آنرا بیرون بیاورند. حکایت تصمیم احمقانه ای است در دولت قبل، در ظاهر در جهت منافع قشر آسیب پذیر جامعه و اما در باطن در جهت تامین منافع افرادی خاص. این اقدام غلط مثل یک غده سرطانی از زمان تصویب تا به حال در اقتصاد کشور ریشه دوانده و حال این غده سرطانی بزرگ شده و جراحی و بیرون آوردن آن درد و خونریزی دارد. اما این درد و خونریزی را چه کسی باید تحمل کند؟این درد را باید مردمی بکشند که نه تنها منافعی از این اقدام نبردند بلکه باید تاوان این تصمیم و تصمیمات احمقانه دیگر را با تورم از جیب پرداخت کنند. اقتصاد دستوری و مداخله در ساختار اقتصادی کشور نتیجه ای جز فساد و دلالی و برهم زدن توازن در بازار ندارد.
