در سال ۲۰۰۵ دولت وقت آمریکا در راستای سیاست های شدید انبساطی بانک مرکزی شروع به اعطای تسهیلات مسکن دراز مدت با نرخ بهره پایین کرد دولت مردم را به مالکیت خانه تشویق می کرد و استقبال مردم برای استفاده از این تسهیلات بسیار بالا بود به طوری که برخی تسهیلات گرفته و همان تسهیلات را به عنوان وثیقه برای اخذ وام بیشتر از بانک قرار می دادند ،تقاضا در بازار مسکن بسیار افزایش یافت و قیمت مسکن به اوج خود رسید ،افزایش ساخت مسکن باعث ایجاد مازاد تولید بر مصرف شد و درنتیجه باعث افت قیمت مسکن شد . با ریزش قیمت مسکن دریافت کنندگان وام نه تنها بدهی خود را نتوانستند بپردازند بلکه املاک آنها نیز که به عنوان وثیقه در نظر گرفته شده بود به فروش نرفت عدم نظارت صحیح بانک مرکزی آمریکا در کنترل تسهیلات پرداختی باعث این بحران شد تجربه بحران مالی در سال ۲۰۰۸ نشان میدهد که اگر در زمان اجرای سیاست های انبساطی جریان نقدینگی به درستی مدیریت نشود می تواند خود یک بحران بزرگی را ایجاد کند.